تاکه بود نبود کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر ایینه بدانیم چو هست

نه در انوقت که افتاد و شکست

در حیرتم از مرام این مردم پست

این طایفه زنده کش مرده پرست

تا که هست به ذلت بکشندش به جفا

تا رفت به عزت ببرندش سر دست

اه می ترسم شبی رسوا شوم

بدتر از رسواییم تنها شوم

اه از ان تیر و از ان روی و کمند

پیش رویم خنده پشت سرم پوزخند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: